Ο Θεός υποστηρίζει την Ελλάδα.

Ελλαδα μου,
το δίκιο σου,
Θεός το υποστηρίζει

Τότε και Τώρα

ΤΟΤΕ

Akribh-Basilikh Di

Στις 3 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα επισκέπτεται το σπίτι του δικτάτορα Μεταξά (φιλοιταλός μέχρι εκείνη την στιγμή) στην Κηφισιά (από τότε υπήρχε η συνήθεια οι επιφανείς και πλούσιοι να μένουν στα βόρεια προάστια...) και παραδίδει τελεσίγραφο στον δικτάτορα, με το οποίο ζητάει σε 3 ώρες από εκείνη την στιγμή η Ιταλία να καταλάβει στρατηγικές θέσεις της χώρας μας και να βοηθήσει στην απροβλημάτιστη επέλαση των δυνάμεων του Άξονα.

Το περιβόητο "ΟΧΙ" του Μεταξά, δεν ήταν ακριβώς έτσι. Για την ακρίβεια είπε : "Λοιπόν αυτό σημαίνει πόλεμο!" και αρνήθηκε την επέλαση. Λίγες ώρες μετά απηύθυνε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό το οποίο είχε ως εξής:

Προς τον ελληνικόν λαόν,

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. Θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών

Ο Πρόεδρος της Κυβερνήσεως
Ιωάννης Μεταξάς

ΤΩΡΑ

Ιωάννης Γ. Μιχαηλίδης

Προς τον ελληνικόν λαόν,

Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν αντιμετώπιση του λαού και ίσην  προς βασανισμόν εχθρικής χώρας, οι δανειστές μας μη αναγνωρίζοντες εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησαν και σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν και τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτών βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των οικονομικών στρατευμάτων της, θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν.
Απήντησα εις την Τρόϊκα ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου των Δανειστών κατά της Ελλάδος.
Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις. Νυν υπέρ πάντων ο αγών.

Ο  Άγνωστος Ηγέτης

Η ιστορία της ιαχής «Αέρα»

e- magazine 24grammata.com

Αυτή την εβδομάδα μεγάλο αφιέρωμα του 24grammata.com

για την 28η Οκτωβρίου (102 άρθρα) κλικ εδώ   

24grammata.com/ από τη ζωή των λέξεων

γράφει  ο Γιώργος Δαμιανός

Η ιστορία της ιαχής «Αέρα»

Λίγες λέξεις της Νεοελληνικής γλώσσας κρύβουν τη μαγεία της ιαχής "αέρα"! Μεγάλωσαν και μεγαλώνουν ελληνόπουλα που συγκινήθηκαν, δάκρυσαν, θαύμαζαν τον ηρωισμό των παλ&iota ;καριών στα ελληνοαλβανικά σύνορα, το 1940. Ο παλμός αυτής της συγκίνησης δονούσε στην ιαχή αέρα και σε ό,τι αυτή αντιπροσώπευε στη μεταπολεμική Ελλάδα. Καμία λέξη δε συγκέντρωσε την &omicr on;ρμή και το δυναμισμό της νιότης, όσο η ιαχή "αέρας".
Ελάχιστοι, όμως, γνωρίζουν ότι πρωτοακούστηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης 30 χρόνια πρίν από το έπος του ΄40. Συγκεκριμένα, πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1908 από το 2ο τάγμα της Κρητικής πολιτοφυλακ ής του πρώτου τακτικού στρατού της Κρήτης, που τελούσε υπό την προστασία του ευρωπαϊκού στρατού. Χρησιμοποιήθηκε σε εκπαιδευτική πορεία, από κάποιον στρατιώτη, κατά τη  διάρκει&al pha;  ανεμοστρόβιλου και το επανέλαβαν, χάριν ευθυμίας, οι υπόλοιποι. Από τότε, το επαναλάμβαναν συχνά, κάθε φορά που διαλυόταν ή συντασσόταν το Τάγμα (αρχικά, ήταν, δηλαδή, μία ζητωκραυγ&#94 2;,  ένα “πείραγμα”, και όχι πολεμική ιαχή). Στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων (1912, 1913, Ήπειρο και Μακεδονία) η ιαχή διαδόθηκε από τους Κρήτες σε ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα.
Στην αρχή, όμως,  η καινοτομία αντιμετωπίστηκε με δυσπιστία, γιατί ο τακτικός στρατός χρησιμοποιούσε τις αρχαίες ιαχές:  αλαλά ή αλαλαί ή ελελεύ ή το εξευρωπαϊσμένο : χιπ, χιπ, ουρρά (hip, h ip, hurrah), άλλωστε  οι  περισσότεροι αξιωματικοί του στρατού μας είχαν εκπαιδευτεί στα στρατόπεδα της Γερμανίας, Γαλλίας, Αγγλίας.
Η αρχαία ιαχή "αλαλά" προήλθε από τη μυθική κόρη του Πολέμου, την Αλαλά (Πίνδαρος, απ. 225: Κλυθ΄ Αλαλά Πολέμου θυγατέρα). Απ εδώ προήλθαν οι λέξεις αλαλαγή, αλάλαγμα (Κ.Παλαμάς, Ασαλ. Ζω& #942;: της νίκης σου το αλάλαγμα…) και το ρ. αλαλάζω (Ψαλμ.99, αλαλάξατε τω Κυρίω…, ή Κ.Δ. Κορινθ. 1,13,1 : …γέγονα χαλκός ηχών ή  κύμβαλον αλαλάζον).
Η πολεμική ιαχή «αέρα» επισημοποιήθηκε κατά τον ελληνοιταλικό πόλεμο και γι΄ αυτό συνέβαλαν, άθελα τους, οι Ιταλοί. Ο Ιταλικός φασιστικός στρατός χρησιμοποιούσε την ιαχή : «eja (πρ&omic ron;φ. : εγιά), eja, eja, alala». Ήταν μία ιαχή που είχε καθιερώσει ο ποιητής Gabriele d Annunzio (1863 – 1938)  στη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (Αύγουστος του 1917). Ο ίδιος,  ο ποιητής, αναφέρει ότι την επέβαλε στου&sigm af; αεροπόρους του (ήταν διοικητής αεροπορικού σμήνους) λέγοντας: «είναι καιρός να καταργήσουμε αυτό τον βαρβαρικό ήχο (εννοούσε το:  Hip! Hip! Hip! hurrah) και στη θέση του θα βάλουμε το alala με το οπ& omicron;ίο ο Αχιλλέας παρακινούσε τα άλογα του και το Λατινικό επιφώνημα eja»....

η συνέχεια εδώ

Αυτή την εβδομάδα μεγάλο αφιέρωμα του 24grammata.com

για την 28η Οκτωβρίου (102 άρθρα) κλικ εδώ 

Είναι 3 φίλοι αραχτοί σε ένα μπαράκι και τα πίνουν.

Το ανέκδοτο της ημέρας

Είναι 3 φίλοι αραχτοί σε ένα μπαράκι και τα πίνουν. Κουβέντα στη κουβέντα, φτάνει η συζήτηση στο πόσο εγωιστές είναι οι άντρες.

Μιλάει ο πρώτος - Εγώ ρε παιδιά είμαι πολύ εγωιστής, επειδή ένα πρωί η γυναίκα δεν μου έφτιαξε καφέ, έκανα ...
να της μιλήσω μια ολόκληρη εβδομάδα.

-Σιγά ρε, λέει ο δεύτερος, εγωισμός είναι αυτός;

-Εγώ επειδή μου έφτιαξε μακαρονάδα με σάλτσα και όχι με κιμά ένα μήνα κοιμόμουν στον καναπέ του σαλονιού.

Ο τρίτος χαμογελούσε ...με το ύφος του ''μεγάλου άντρα''.

-Αντε ρε , λέει κάποια στιγμή ο τρίτος της παρέας...

.....που είστε εσείς εγωιστές...

-Εγωιστής είμαι εγώ, που επειδή τη μέρα του γάμου η γυναίκα μου, μου πάτησε το πόδι στην εκκλησία, τόσα χρόνια γάμου και δεν την έχω αγγίξει ... ποτέ!!!

Καλά ρε μας δουλεύεις; ρωτούν οι άλλοι.

Και τα παιδιά πως τα έχεις κάνει;

-ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΑΠΟ ΕΓΩΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΡΩΤΗΣΕΙ;;;;

Ελάτε να κάνουμε στροφή, ελάτε να ξεφύγουμε, μήπως την σκαπουλάρουμε

Ω! τι κακό είναι κι αυτό;

Κάθε φορά να κρέμομαι στα χείλη,

του καθενός τυχάρπαστου Ευρωπαίου;

Είναι ντροπή, μωρέ παιδία και είναι προτιμότερο

σαν χώρα ευνομούμενη, να έχω εγώ τον λόγο.

Και τούτοι εδώ, οι αλλοδαποί, να κρέμονται

απ’ τα δικά μου χείλη.

Μα που καλό και που κακό, δεν είμαι εγώ το αφεντικό.
Αφέντες είναι έξω-τικά, ενδοτικά κι αφερέγγυα μυαλά.

Που πάντα σ’ όλους λένε ΝΑΙ και ο δυστυχής λαός ΠΕΙΝΑΕΙ.

Ελάτε να κάνουμε στροφή, ελάτε να ξεφύγουμε,

μήπως την σκαπουλάρουμε, μην τύχει και σωθούμε.

<ΙόΦ>

Να κερδίσουμε την μάχη.

Δώστε 'νότα', δώστε 'κέφι',
δώστε αρχή να ξεκινήσει,
της χαράς το γαϊτανάκι.
Απ' τα νιάτα θα ροδίσει,
χαραυγή για την Ελλάδα.

Για σοβαρευτείτε λίγο, για τα πείσματα στην άκρη,
για γυρίστε φάτσα-φάτσα, για ερωτευτείτε λίγο,
για να δω να σπάνε πάγοι.
Για να δώσουμε τα χέρια και η ζωή είναι ωραία.
Θέλει τσαγανό και πείσμα. Να κερδίσουμε την μάχη.